Winnetoe

Vandaag naar de Everglades gereden. Dit natuurgebied ligt in het Zuid-Westen van Florida. Het is een gebied; een hele brede laagwaterige rivier of een groot overstroomd gebied, kies maar. In het gebied leven krokodillen en de Floridapanter.
In het gebied wonen ook twee indianenstammen. Een van deze tribes zijn de Micosucee-indianen. Het heet dat Indianen, zoals in Australië de Aboriginals, achtergesteld en gediscrimieerd worden. Nou, deze Winnetoe alikes hebben zichzelf goed aangepast aan de Amerikaanse mentaliteit. Ze hebben hun eigen bedrijven opgezet en het lukt hun ook nog goed hun producten aan de toerist te verkopen. De airboottochten worden door hun verzorgd. Het handwerk van hun hand ligt in schitterende winkels tentoongespreid en, het mag dan ook wat kosten. Een miezeig stukje houtsnijwerk dat ikzelf vroeger tijdens een bostocht ook produceerde bieden ze voor $18 te koop aan... No way Jose!!
Buiten de winkel aten we onze lunch, daarbij werden we op onze vingers gekeken door twee krokodillen (of waren het aligators of kaaimannen), die in een vijver huisden. Het was voor de crocs makkelijk de vijver uit te kruipen. Wij zouden er niet aan denken het andersom te doen.
In ieder geval, de krokodillen waren echter dan de indianen. Oma Mammaloe koetste in een golfkar en kluk kluk in een 8 cilinder truck. Schele Bever kwam langs op een skateboard.
"Bienvenido in Micosucee-coutry".
Op de terugweg Downtown Miami bezocht. In het eigenlijke centrum van deze (totaal) 5-miljoen stad wonen feitelijk alleen maar Cubanen (en een paar andere Spaanstaligen). In alle winkels, ook Armani, T-mobile enz wordt Spaans en zeer beperkt Engels gesproken. In dit mierennest rijden opvallend veel politieauto's rond. Er wordt niet op een 8-cilindertje meer of minder gekeken. De auto's zijn wel meestal met maar een "copper" bemand. De bijrijdersplaats is geheel gevuld met materiaal, van de Dell laptop, snelheidsapparaat tot de donut en (ja ja) een blikje bier. (Ik heb niet kunnen lezen of dit Bukler was....)
Ook zie je 's-ochtends een politieman het hotel inkomen. Hij gaat pontificaal in de ontbijtruimte zitten en eet smakelijk zijn donut met peanutbutter. Totdat hij door zijn centrale weer verder wordt geroepen. Het liet me denken aan 30 jaar geleden, toen wij in de nachtdienst wel eens koffie dronken in een bejaardenhuis of ziekenhuis. Dit werd om de onafhankelijkheid te bewaren afgeraden of zelfs verboden.
In Amerika speelt dit kennelijk geen rol.
10-5, roger