Kikkergebrul

Het is nu dinsdagavond, tien voor negen.
We zitten op de veranda voor onze kamer en worden getracteerd op een concert door enkele Balinese kikkers. Ik vind het wel wat hebben maar mijn tegenoverzit is er helemaal niet van gecharmeerd, zeker niet als het geluid plotseling harder wordt, maar dat wil niet per definitie zeggen dat de kikkers dichterbij komen (....)
We genieten nog na van onze surprisetrip naar Darwin. Hoe moeilijk moet het toch zijn geweest om een verrassing als deze voor een vrouw, die toch als kapitein gedefinieerd mag worden, geheim te houden. Achterkleinkinderen van tussen bijna 2 en 12 gaven gedurende 2-3 maanden niets van de verrassing prijs. Ook de dag zelf ook nog business als usual. De Darwindochter en haar man gingen zoals gebruikelijk op zaterdag, bij haar op de koffie en las de krant alsof niets gebeurd was.. en dat terwijl haar huis vol zat met een tiental familieleden die de verrassing vorm moesten geven. De jongste dochter belde vanuit een afgesloten auto, om geluiden, muziek en mensengepraat, die in Tasmanie zeker niet thuis horen, weg van de telefoon te houden. Ook ons telefoonnummer in Bali was niet te achterhalen omdat het werknetwerk “er uit lag”.
Nu zijn we weer terug in een nog paradijselijker stukje aardkloot. Morgen gaan we weer op pad met onze Balinese vriend Yoyok. Tja en wat doen we nog meer:
Tom yam goong;
Indo chicken springrol;
Baramundi filet;
mahi mahi tamarind;
tuna bali;
ikan rica rica;
ayam pangang bali;
nasi goreng;
indonesische sate;
beef rendang kalic;
ikan dori.
Alles geproefd en genoten. Need I say more....

Tijd voor een laatste wandeling vandaag. Het is ook alsof de kikkers van ons vandaan trekken. Het is te verantwoorden nu zegt mijn tegenoverzit........