Een warm hart

Een hete dag eindigt met een warm hart.
Vandaag na een lange nachtrust en na het ontbijt in het hotel, de hele dag op stap geweest met onze Indonesische vrienden. We werden aan het hotel opgehaald en reden eerst door de stad en bezochten enkele typische plaatsen in Jakarta.
Daarna zijn we naar het huis van onze nieuwe familie gereden. En daar stond ons wat te wachten. De verjaardag van de jongste (1); de middelste (7) en mij (53) werden tegelijk gevierd. Alle kinderen (en ouders) uit de straat waren uitgenodigd, om maar niemand te vergeten. Een clown onderhield de kinderen en daarna kreeg iedereen een maaltijd en cadeautjes uitgedeeld. Daarna was ik aan de beurt. Samen met Winnie in dezelfde kleding als de gastvrouw en gastheer gehesen werd een speech tot ons gericht. Een grote schaal eten moest verder aanduiden hoe welkom we waren. Schijthuis als ik ben..... was dat natuurlijk wel erg pakkend, maar o zo verwarmend.
De betrokkenheid en de hartelijke gastvrijheid was een heerlijke ervaring. In Nederland heeft mij nog nog geen enkele gastheer gevraagd of ik even wil douchen..... (hoeft overigens ook niet hoor)
Daarna natuurlijk nog gegeten samen, en nog eens, en nog eens. (en lekker, en lekker, en lekker...)
Rond zeven uur werden we naar huis gebracht, althans, wel nog even stoppen om een typisch gerecht te proeven en nog het verkeer in Jakarta te ervaren.
Het uitgangspunt in het verkeer hier is feitelijk: „ Als ik ‚s-avonds geen deuken en/of blauwe plekken heb opgelopen, dan is de dag toch goed verlopen.”
Ik weet niet of ik deze makkelijkheid zou kunnen opbrengen.